مطالعات زنان

🟢 یک روز حسرت ترکیه را خواهید خورد

اظهارات بانکی پور نماینده مجلس در مورد وضعیت مردان و زنان در ترکیه که گفته بود: «الان در ترکیه به طور متوسط هر مرد با 15 زن شریک جنسی است و بعضی تا 50 زن» توجه بسیاری را به خود جلب کرده  و از چند منظر باید به آن پرداخت.

اول: در ترکیه حجاب ایمانی است نه اسلامی. آنها که در ترکیه (و یا دیگر کشورهای مسلمان) حجاب بر سردارند، از سر اجبار این نوع پوشش را انتخاب نمی‌کنند. به آنها در ترکیه به خاطر داشتن حجاب، برتری در ادارات دولتی داده نمیشود. نداشتن حجاب هم آنها را از حقوق اجتماعی محروم نمیکند. حتی پیشتر، زمانی که بی‌حجابی در ترکیه اجباری بود (این قانون در دوران آتاتورک وضع شده و در دوران اردوغان حذف شد) دختران برای حضور در دانشگاه از کلاه گیس استفاده می کردند تا موی سر واقعی آنها دیده نشود. برعکس حجابی که مدنظر نویسندگان قانون حجاب در ایران است.

حجابی که امروز نویسندگان این قانون می‌خواهند حجابی «تسلیمی» است نه حجاب «ایمانی». از همین روست که کیهان‌نشینان معتقدند، زن ایرانی حتی اگر اعتقادی به حجاب نداشته باشد، اما به صورت ظاهری هم آن را رعایت کند، باز ارزشمند است. از نگاه آنها اصلا مهم نیست که زن ایرانی به حجاب اعتقاد داشته باشد. فقط کافی است تمکین کند و «تسلیم» شود. اما حجاب در سایر کشورهای مسلمان ایمانی است. زن مومن همچنان که خود را موظف به رعایت نماز و روزه می‌داند، بدون هیچ فشار و زور بیرونی، به صورت کامل حجابش را رعایت می کند.

دوم:‌ لازم نیست حتما به کشور ترکیه سفر کنید تا از جمعیت عظیم مردم در مساجد و یا اجتماع آنها در افطاریهای شهرداری استانبول تعجب کنید. کافی است به گزارش‌های رسانه‌ها رجوع کنید و حسرت بخورید از اجتماع کسانی که با اعتقاد قلبی برای نمازخواندن حتی در خیابان کنار هم صف می بندند. در عین حال میشود به مانند دیگران به جای دیدن این صحنه‌ها چشم به جاهای دیگر دوخت و نسخه پیچید.

سوم: وجهه مهم دیگر حرفهای این نماینده مجلس، بدون سند و مدرک حرف زدن است. سندی که قابل اندازه گیری و راستی‌ آزمایی باشد، دیده نمیشود.

چهارم: دقت کنیم که گوینده این سخنان یک فرد عادی نیست. او از جمله اصلی ترین نویسندگان قانون جدید حجاب است. در واقع همین تفکر در درون قانون جدید ریزش کرده که نشان دهنده نوع نگاه آنها به جامعه است.

پنجم:حتی این حرف‌ها هم باعث نشده که واپسگرایانی که خواهان بگیر و ببند در امر حجاب هستند از او راضی شوند. آنها از این فراتر میخواهند در خیابان «اقتدار کمیته‌ای» داشته باشند. به نحوی که مردم از «ترس» جرات نکنند بدون حجاب باشند. نمونه های زیادی از متن‌هایی که علیه بانکی پور و قانون حجاب در ایتا منتشر میشود موید این مساله است که با وجود همه این تلاش‌ها اما بخش تندرو هم از این افراد راضی نیست.

ششم: برای درک مدل تفکر این افراد کافی است به این بخش از نوشته اخیر مهدی جمشیدی از کسانی که نوشته‌های او در رجانیوز منتشر میشود دقت کنیم. او معتقد است: «اقلیّت تجدّدی و ولنگار، اگر رها شوند قدرتِ پیشروی بالایی دارند و تمام جامعه را از جهت ظهوراتِ بیرونی و تجلّی اجتماعی، خواهند بلعید. فقط این مواجهه، «ضمیمه‌ها» و «پیوست‌ها»ی مهم‌تر از متن دارد، از جمله جلوه‌گریِ اقتدارِ حاکمیّت. جریان سکولار باید احساس کند که حاکمیّت، اهل عقب‌نشینی نیست.»

بنابراین هر دو دسته (چه نویسندگان قانون حجاب، چه آنها که اقتدارکمیته‌ای می‌خواهند) نگاهشان به جامعه از یک منطق برخوردار است. آنها جامعه را «تسلیم» شده میخواهند.

📝 داود حشمتی

#مطالعات_زنان

👉 @womenstudies

www.tg-me.com/us/مطالعات زنان/com.womenstudies/77065

1.6K viewsMay 8 at 05:46

🟢 یک روز حسرت ترکیه را خواهید خورد

اظهارات بانکی پور نماینده مجلس در مورد وضعیت مردان و زنان در ترکیه که گفته بود: «الان در ترکیه به طور متوسط هر مرد با 15 زن شریک جنسی است و بعضی تا 50 زن» توجه بسیاری را به خود جلب کرده  و از چند منظر باید به آن پرداخت.

اول: در ترکیه حجاب ایمانی است نه اسلامی. آنها که در ترکیه (و یا دیگر کشورهای مسلمان) حجاب بر سردارند، از سر اجبار این نوع پوشش را انتخاب نمی‌کنند. به آنها در ترکیه به خاطر داشتن حجاب، برتری در ادارات دولتی داده نمیشود. نداشتن حجاب هم آنها را از حقوق اجتماعی محروم نمیکند. حتی پیشتر، زمانی که بی‌حجابی در ترکیه اجباری بود (این قانون در دوران آتاتورک وضع شده و در دوران اردوغان حذف شد) دختران برای حضور در دانشگاه از کلاه گیس استفاده می کردند تا موی سر واقعی آنها دیده نشود. برعکس حجابی که مدنظر نویسندگان قانون حجاب در ایران است.

حجابی که امروز نویسندگان این قانون می‌خواهند حجابی «تسلیمی» است نه حجاب «ایمانی». از همین روست که کیهان‌نشینان معتقدند، زن ایرانی حتی اگر اعتقادی به حجاب نداشته باشد، اما به صورت ظاهری هم آن را رعایت کند، باز ارزشمند است. از نگاه آنها اصلا مهم نیست که زن ایرانی به حجاب اعتقاد داشته باشد. فقط کافی است تمکین کند و «تسلیم» شود. اما حجاب در سایر کشورهای مسلمان ایمانی است. زن مومن همچنان که خود را موظف به رعایت نماز و روزه می‌داند، بدون هیچ فشار و زور بیرونی، به صورت کامل حجابش را رعایت می کند.

دوم:‌ لازم نیست حتما به کشور ترکیه سفر کنید تا از جمعیت عظیم مردم در مساجد و یا اجتماع آنها در افطاریهای شهرداری استانبول تعجب کنید. کافی است به گزارش‌های رسانه‌ها رجوع کنید و حسرت بخورید از اجتماع کسانی که با اعتقاد قلبی برای نمازخواندن حتی در خیابان کنار هم صف می بندند. در عین حال میشود به مانند دیگران به جای دیدن این صحنه‌ها چشم به جاهای دیگر دوخت و نسخه پیچید.

سوم: وجهه مهم دیگر حرفهای این نماینده مجلس، بدون سند و مدرک حرف زدن است. سندی که قابل اندازه گیری و راستی‌ آزمایی باشد، دیده نمیشود.

چهارم: دقت کنیم که گوینده این سخنان یک فرد عادی نیست. او از جمله اصلی ترین نویسندگان قانون جدید حجاب است. در واقع همین تفکر در درون قانون جدید ریزش کرده که نشان دهنده نوع نگاه آنها به جامعه است.

پنجم:حتی این حرف‌ها هم باعث نشده که واپسگرایانی که خواهان بگیر و ببند در امر حجاب هستند از او راضی شوند. آنها از این فراتر میخواهند در خیابان «اقتدار کمیته‌ای» داشته باشند. به نحوی که مردم از «ترس» جرات نکنند بدون حجاب باشند. نمونه های زیادی از متن‌هایی که علیه بانکی پور و قانون حجاب در ایتا منتشر میشود موید این مساله است که با وجود همه این تلاش‌ها اما بخش تندرو هم از این افراد راضی نیست.

ششم: برای درک مدل تفکر این افراد کافی است به این بخش از نوشته اخیر مهدی جمشیدی از کسانی که نوشته‌های او در رجانیوز منتشر میشود دقت کنیم. او معتقد است: «اقلیّت تجدّدی و ولنگار، اگر رها شوند قدرتِ پیشروی بالایی دارند و تمام جامعه را از جهت ظهوراتِ بیرونی و تجلّی اجتماعی، خواهند بلعید. فقط این مواجهه، «ضمیمه‌ها» و «پیوست‌ها»ی مهم‌تر از متن دارد، از جمله جلوه‌گریِ اقتدارِ حاکمیّت. جریان سکولار باید احساس کند که حاکمیّت، اهل عقب‌نشینی نیست.»

بنابراین هر دو دسته (چه نویسندگان قانون حجاب، چه آنها که اقتدارکمیته‌ای می‌خواهند) نگاهشان به جامعه از یک منطق برخوردار است. آنها جامعه را «تسلیم» شده میخواهند.

📝 داود حشمتی

#مطالعات_زنان

👉 @womenstudies

BY مطالعات زنان